Δεν θα κέρδιζε επίσης ποτέ, αν δεν παρενέβαινε ένας από μηχανής, από τους λίγους που μπορούν να πλησιάσουν τον θεό του ελληνικού μπάσκετ, θεός να αλλάξει τα πάντα. Ακόμα και τις οδηγίες του προπονητή του. Ο Τζόρτζεβιτς το είχε πράξει αρκετές φορές ως παίκτης να παίρνει μόνος του αγώνες και να διορθώνει τα λάθη άλλων και των προπονητών του. Την ...χάρη αυτή του την επέστρεψε ο Διαμαντίδης. Σε μία από τις τελευταίες ραψωδίες του ο Διαμαντίδης σχεδόν μόνος του πήρε έναν χαμένο αγώνα.
Σχεδόν διότι η μοναδική καλή σκέψη του προπονητικού τιμ, έγινε πριν τον αγώνα. Ο Καλάθης που δεν έβαζε σουτ ή βολές, είναι ο άνθρωπος που σταμάτησε τον Ντιλέινι κυνηγώντας τον πιο επικίνδυνο γκαρντ για 35 λεπτά. Α και σκόραρε και πάσαρε. Αλλά ο Διαμαντίδης έδειξε την διαφορά του μεγάλου παίκτη από τον καλό. Ήθελε και πήρε το παιχνίδι. Παρέσυρε τους συμπαίκτες του σε ηρωϊκές άμυνες. Το σημαντικότερο όμως: έστειλε μήνυμα στους καλούς παίκτες της Κουμπάν, ιδιαίτερα σε αυτούς που τον ξέρουν, όπως ο Ντιλέινι, ο Κλαβέρ πως δεν θα κερδίσουν. Και αυτοί πήγαν πάσο.
Επική ταινία!
Ηταν πραγματικά απλό στο τέλος. Σαν τις επικές ταινίες. Με μουσική υπόκρουση έναν κόσμο που έχει μάθει να πιστεύει σε μεγάλες ανατροπές, τον κεντρικό ήρωα να κάνει πράγματα τρομερά και δίπλα του, οι στρατιώτες του να κάνουν "μπου" και οι παίκτες του Μπαρτζώκα σχεδόν να βάζουν τα κλάματα. Υπερβολή;
Η Λοκομοτίβ προηγήθηκε με 74-67 στο 36 και μετά απλά πετούσε την μπάλα. Από τα επτά λάθη στα τελευταία δέκα λεπτά, τα πέντε έγιναν στο τελευταίο πεντάλεπτο. Μόλις δε ο Μπαρτζώκας επέλεξε να βγάλει τον Ντρέιπερ και να παίξει με δύο ψηλούς, εκεί όλα τελείωσαν. Ο Ντιλέινι πνίγηκε, οι άλλοι δύο Αμερικανοί έβλεπαν ψυχωμένος αντιπάλους να τους πέρνουν τα ριμπάουντ από τα χέρια και απέδειξαν πως δεν ήταν έτοιμοι για...καβγά. Γι αυτό και απλά πέταγαν την μπάλα. Τόσο τρομαγμένοι ώστε άξιζε ο Παναθηναϊκός να πάρει την διαφορά. Αλλά εκεί πάλι αποδείχθηκε το ...κακό βράδυ του Σάλε και η επιλογή από τάιμ άουτ, ήταν ένα σουτ του Διαμαντίδη μετά από σκριν με όποιες προϋποθέσει είχε. Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού δεν ήταν δυνατόν να βάλει και αυτό το κακοσχεδιασμένο σουτ, πολύ βιαστική επιλογή και οι πράσινοι δεν πήραν όσα μπορούσαν να...κλέψουν.
Αδιάβαστοι
Διότι δεν ήταν καλύτεροι, δεν έδειξαν διαβασμένοι συνολικά(μάλλον δεν γνώριζαν πως ο Τζάνινγκ έχει καλό σουτ), δεν βρήκαν λύση να αποδεσμεύσουν τον Ραντούλιτσα, φοβήθηκαν να ρισκάρουν να παίξουν με δύο αθλητικούς ψηλούς για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Αλλά, είχαν Διαμαντίδη. Οσο καλός κι αν είναι ο Ντιλέινι, όσους πόντους και να βάζει, στο τεστ ΟΑΚΑ, πήρε χαμηλό βαθμό σε έναν αγώνα που μετρούσε πολύ περισςότερο από το παιχνίδι της πρώτης φάσης. Ουσιαστικά μόνο ο Ντρέιπερ, ψημένος σε τέτοιες κόντρες άντεξε, αλλά η επιλογή του Μπαρτζώκα να τον βγάλει έλυσε και αυτό τον γρίφο. Ο Έλληνας προπονητής έχει δουλέψει σκληρά, έχει βάλει αρχές, έκανε άριστες επιλογές παικτών αλλά κάποια πράγματα είναι πολύ ακριβά για να αγοράζονται.
Διότι ναι θα αγοράσεις μία φορά στα 10-20 χρόνια ένα ταλέντο σαν τον Διαμαντίδη αλλά είναι ο σύλλογος με το μέγεθος, τις απαιτήσεις και τις νίκες του που τον σφυτηλατεί. Ουσιαστικά, δεν ...αγοράζεις τέτοιους παίκτες. Τους φτιάχνεις.
Τώρα ο Παναθηναϊκός ξέρει πως είναι πολύ κοντά στην πρόκριση και την άλλη εβδομάδα στο Ερυθρός Αστέρας -Κουμπάν πιθανώς να μάθει αν θα έχει την ευκαιρία να περάσει με πλεονέκτημα έδρας. Ολα αυτά επειδή ένας κορυφαίος παίκτης, στο αντίο του, είπε πως: δεν χάνω πάλι από αυτούς. Τόσο απλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου